Ik hou van mijn moeder, dus ik probeer geen complottheorieën te verzinnen over wat er gebeurt als ze alleen zijn. Maar zelfs ik geef toe dat het zorgwekkend is.
Onlangs besloot ik er met Cindy over te praten. Onze favoriete activiteit om dichterbij te komen is bakken. Ze vindt het heerlijk om ingrediënten toe te voegen en het beslag te mengen, en dan het overgebleven beslag van de lepel te likken.
“Schat,” zei ik terwijl ik het bloem in de kom liet vallen zodat Cindy het kon mengen. “Ik heb een vraag voor je.”
“Ja, mam?” zei ze.
“Waarom huil je als oma thuis is? Wat is er aan de hand? Is er iets gebeurd?”
“Dat zijn drie vragen,” zegt Cindy ondeugend.
“Vertel het me, lieverd,” zei ik met een lichte glimlach.
Cindy haalde diep adem en zuchtte.
“Het komt door oma’s vriendin. Hij is er nog steeds.”
“Welke vriend?” vroeg ik. “Ze doet altijd dingen alleen met jou. Behalve die keer dat zij en haar vriendin Beth je meenamen naar breiles.”
Cindy glimlachte bij die herinnering.
“Maar als oma altijd alleen is, waarom vraagt ze me dan om William te begroeten?”
