Onschuldige woorden kunnen soms verraderlijke psychologische valkuilen in zich dragen. Een expert ontcijfert de typische zinnen van toxische persoonlijkheden en deelt tips om hun invloed te vermijden.
Gemaskeerde dominantie: hoe taal de macht in uitwisselingen vormgeeft
« Dat is niet mijn probleem, hoor… »
Achter deze schijnbare terughoudendheid schuilt een uitgekiende strategie. In plaats van oprechte discretie dient deze inleiding als een poort voor een mening die zich wil laten gelden. Stel je voor dat iemand zegt: « Ik wil me er niet mee bemoeien, maar laat me uitleggen waarom ik gelijk heb. » Deze aanpak maakt subtiele beïnvloeding van het gesprek mogelijk, terwijl de schijn van neutraliteit behouden blijft.
Pseudo-excuses: wanneer spijt slechts een façade is
« Het spijt me dat je het zo opvat. »
Deze klassieke formulering illustreert perfect de excuses die geen excuses zijn. Het veinst medeleven, maar weigert elke verantwoordelijkheid te nemen. Het is het verbale equivalent van: « Als je gekwetst bent, is het jouw interpretatie die de schuld draagt . » Door het debat te richten op reactie in plaats van actie, stelt deze zin de auteur in staat zich volledig vrij te pleiten van zijn daden.
Rolomkering: de kunst om de beschuldigde in een slachtoffer te veranderen
« Hoe kun je mij zo behandelen? »
Deze techniek berust op een behendige verschuiving van verantwoordelijkheid. Net als een goochelaar die de aandacht afleidt, draait de manipulatieve persoon de rollen om om kritiek te vermijden. De beschuldiging, zelfs als die terecht is, wordt dan een bewijs van kwade wil jegens degene die hem uit. Het doel? De ander een schuldgevoel aanpraten en hem afleiden van het echte probleem.
Het schema-schild: een vermijdingsstrategie
“Mijn agenda is overvol, het is onmogelijk om dit onderwerp te bespreken.”
vervolg op de volgende pagina
